Omdat de veertienjarigen dag na dag samen wilden komen om elkaar bijles te geven en de brouwerij toch op een flinke fietsafstand van de stad ligt, ontstond al vlug het idee om er te blijven overnachten. In de stilte en de soberheid ontstond een ongekende samenhorige leefgemeenschap die voor de jongens zo veel betekende dat ze die niet wilden stoppen na de zomer van 1970.
Toen ook zussen en andere meisjes uit hun familie voor enkele dagen kwamen, moesten die in eerste instantie nog overnachten in de jeugdherberg van Nijlen, omdat er in de grotendeels bouwvallige gebouwen geen waterdichte vertrekken voor hen waren. Later kregen jongens en meisjes elk hun vleugel van de brouwerij, met gezinskamers in het midden.
De voorgevel
Gaandeweg ontstond het idee om de brouwerij te kopen. In 1971 werd daartoe de vzw "Stichting Viersel" opgericht en de brouwerij én het brouwershuis werden aangekocht met de belofte dat de vorige eigenaar er levenslang mocht blijven wonen. Sinds 1971 wordt het Leven in de Brouwerij gedragen door een vzw van enthousiaste vrijwilligers, die zich tot doel stelt: “een sober en eenvoudig leefcentrum te creëren, waarin om het even wie in stilte en onderlinge mededeelzaamheid tot rust kan komen”.
In de jaren die volgden, werd de voormalige brouwerij een plaats waar veel jongeren kwamen. Het leegstaande gebouw werd opgeknapt, en onder leiding van Luc ontstonden er gebruiken en leefregels die structuur gaven aan het samenleven. Het ‘Leven in de Brouwerij’ wilde een tegenpool bieden aan de onderstroom van concurrentie, consumptie en prestatie die voelbaar werd in de maatschappij. Mensen kwamen er naartoe
om er te bekomen van het jachtige leven van alle dag
om er hun diepste verlangens of angsten te delen
om er in soberheid, stilte en samenhorigheid
samen te leven met anderen
In 1974 werd een TV-reportage gemaakt over het Leven in de Brouwerij, die de grondgedachte nog steeds goed weergeeft.
We geloven dat de Brouwerij, evenveel als vroeger, een antwoord te bieden heeft aan de wereld van vandaag met zijn oppervlakkige en snelle contacten, versnipperde aandacht, koopzucht en wanhoop rond klimaat en eenzaamheid. Op een betekenisvolle manier hier-en-nu samenleven met wie er is, waarbij er tijd en aandacht is, voor echte mensen, echte dingen, je zintuigen gebruiken, openstaan. Zorgen voor elkaar, jezelf, je omgeving. Zingeving. Dankbaarheid.