De Jongen van Saïs

Het Verhaal van de Jongen die het Waarheidsbeeld zocht

Er was eens een jongen die zo op kennis uit was, dat zijn passie hem op zekere dag tot diep in Egypte, tot in de tempel van de waarheid bracht.

Nu stond er midden in die tempel, bewaakt door een oude, witte priester, een zwaargesluierd beeld. Waarom, zo vroeg de jongen, waarom is dit beeld zo gesluierd? En telkens de jongen dit vroeg was ook telkens het antwoord van de priester: omdat dit beeld de waarheid is. Waarom, zo vroeg de jongen dan, waarom neemt u de sluier dan niet weg? En toen gaf de priester hem het antwoord dat de godheid hem zélf had gegeven: geen sterveling rukt deze sluier weg tot ik zélf hem weg zal nemen.

Dag aan dag herhaalde de jongen zijn verzoek en dag aan dag bleef de priester weigeren, herhaalde hij alsmaar de godspraak.

Op een nacht kon de jongen zijn ongeduld niet langer meer bedwingen, hij sloop naar het hart van de tempel, tot vlak bij het beeld, en rukte met één haal de sluier weg.

De volgende morgen vond de priester hem dood en versteend naast het nog altijd versluierde beeld.

Uit "De Paradijs Ervaring", De Jongen van Saïs Les, p. 12/03.

Na deze parabel volgt in het boek een duiding in meerdere schema's,
die eindigt met de volgende leuze:

Weet
dat het
Raken
van het
Wonder
ergens
tussen
Kramp
&
Schending
Ligt