Ode aan de rechtkrabbelaars

 

"elke keer als ze
naar school vertrekken
denk ik
wat zal de wereld
hen aandoen"

 

een moeder

 

waar hebben wij het aan te danken
om ze zomaar tot geschenk
te krijgen
al die jonge vrouwen en mannen
die het leven in de brouwerij
in alle gestrengheid
aandurven

 

hoe vaak zeggen wij niet aan mekaar
die eigen ouders zouden hen
hier eens bezig moeten zien
hun eigen kinderen
zo op hun best
als ze zelf nog niet eens
helemaal weet hebben
van de fiere kracht
die ze te ontdekken krijgen
in zichzelf en
van zichzelf

 

hoe ze durven
het moeilijkste te leven
met alle vijf hun zintuigen
het moeilijkste te worden
alsmaar meer zichzelf
het moeijlijkste te zijn
groeizaam en scheppend
voor de wereld

 

hoe ze struikelen
en toch weer rechtkrabbelen
om met opgeheven hoofd
verder te gaan

 

de wereld in

 

waar gaan ze naartoe
met dat teer ontdekte
zelf ?
waar komen ze terecht ?
hoe krijgen ze het te verduren ?

 

aan hen
en hun omgevende ouders
is deze voeling
opgedragen

 

de 2,3,4 van viersel

 

 

vertel aan niemand
wat ge gezien hebt

 

sla geen acht
op alles wat verkeerd gaat
in de wereld
maar heb goede hoop & moed
op de toekomst

 

dagelijks komen er bij
die andere waarden
& nieuwe levensbeelden aankleven
ze worden voor elkaar als broeders
ze zijn welbekend & graaggezien
in hun omgeving
& in henzelf komt gaandeweg
een grote rust

 

er komt stilte
            soberheid
            & samenhorigheid
in plaats van      konkurrentie
                        konsumptie
                        & prestatie

 

& op den duur
is er geen enkele behoeftige meer
onder hen

 

de opgroeiende kinderen
zijn       waakzaam
            gewiekst
            & weerbaar
in plaats van      ontmoedigd
                        vermaft
                        & misleid

 

ze vielen niet eens hard op
tussen hun leeftijdsgenoten

 

tenzij voor sommigen
in de pijnlijke zin
van het woord
het gebeurde
dat erbij waren
die ware mikpunten werden
voor bandeloze agressie
& tomeloze spot

 

ze werden         uitgelachen
                        achternagewezen
                        beroddeld
                        berispt

 

beschuldigd van
schaapachtige slaafsheid
& niet meer te zijn
dan karakterloze           navolgers
                                   napraters
                                   naäpers

 

ze werden         uitgesloten
                        uitgestoten
                        in het nauw gedreven
                        verdacht gemaakt
                        & ingepakt
er werden praatjes over hen verzonnen
het recht om er anders over te denken
werd hen brutaal ontzegd
ze werden op alle mogelijke manieren
monddood gemaakt

 

& al diegenen die het nodig hadden
om met velen te zijn
om zich iemand te voelen
die grijnsden
& grinnikten
& wensten zichzelf geluk
met hun maffe verwezenlijking

 

& ze aanbaden de ijzeren geesten
die hen hadden bijgestaan
opgeruid
& hun fantasie op hol had doen slaan
de schemerige machtigen
hadden het voor hen      uitgedacht
                                   uitgewerkt
                                   & afgewerkt
zodat ze voldaan in slaap vielen
of het nog wilden opschrijven
& vastleggen
voor het ondierbare nageslacht

 

ze gingen het luidruchtig vieren
& waren            tevreden
                        te wrede
                        te wreed
om nog te kunnen na-denken
het was af
& het was al te gemakkelijk geweest
het was foutloos verlopen
& ze deden zelfs geen moeite meer om
naar het afgeslacht produkt te kijken
om te kijken
de verslagenen hoefde

geen schuine blik meer
hooguit het hoopje elende
met borstel & vuilblik
de kontainer in

 

maar ze vergaten
na de overwinning
om hun helm
vaster te snoeren

 

op het hoogtepunt van hun vermaffing
hoorden
diegenen die met velen moeten zijn
om zich sterk te voelen
vlak achter hun ingeslapen rug
opeens :
helaba

 

& ze verschoten want
voor welk gat
moet ge nu iemand vangen
die        heel zacht
            heel vriendelijk
            heel begripsvol
hé là bas zegt
helaba ?

 

niets
daar is niets tegen te beginnen
daar is twee keer niets tegen te doen

 

het is zo dat ge daar best
uw handen van af houdt
best van stillekes
in een hoekske te gaan zitten
uzelf te beklagen & te bewenen
uzelf aan de haren te trekken
maar best niet iets nieuws
te ondernemen

 

begin er niet opnieuw aan
hou u gedeisd
hou uwe mond
gebaar van krommen haas

 

doe ze geloven
dat ge erhelemaal niet zijt
dat ge er eigenlijk nooit geweest zijt
of tot die met z’n velen behoorde
maar dat ge uiteindelijk
jamais de la vie

nog één kwaard woord
wilt horen & zult dulden
van       die ferme gasten
            die flinke kerels
            die wijze meisjes vrouwen

 

dat ge het niet zult kunnen nemen
dat er ook maar iemand
een pinkske durft uitsteken
naar deze enige voortbrengsels
van de natuur
de schepping op haar zondags

 

& dan komt er een omgekeerde beweging
stroomversneld op gang
& niemand kan uit zijn rol vallen

 

die-met-velen
met-veel-te-velen
proberen of ze nog kunnen         denken
                                               bedenken
                                               nadenken
& ja
hier en daar is er nog
vaag teken van leven
er is dus nog iets aan te doen
maar het wordt nu puur
hun eigen zaak

 

& helaba
wat gebeurt er met
            de ex-vermorzelden
            de ex-platgewalsten
            de ex-monddoden ?

 

wel die doen gewoon verder
alsof er niets gebeurd is
sans rancune
met deugd & uitzicht
& zin in hun jonge leven

 

& ze groeien verder op
in wijsheid
ze worden voor vol aanzien
in hun omgeving
ze zijn hun ouders rustig onderdanig
tot zolang het aangewezen & goed
voor hen is

 

ze komen geregeld bijeen
in een of ander huis
ze delen hun bezittingen
ze leven nog lang & gelukkig
& het regent rozenblaadjes
die ze oprapen en bewaren
om ze later ooit eens
uit te strooien
over het hoofd van hun allerliefste
levenslang

 

& met die allerliefste
begint alles opnieuw
de geschiedenis valt eventjes
in herhaling

 

maar het kan niet anders
want als er niets meer in beweging is
is het gedaan met de tijd
& met ons
& met onze goede aarde

 

wees goed voor de aarde
ze zal u naar believen belonen zonder
dat ge er eigenlijk recht op hebt
zorg er ook voor dat die oorlogen
gedaan geraken
zet er u voor in om ze mee op telossen
gooi desnoods uw eigen leven
in de waagschaal
maar wees gerust er zal u

niets overkomen

 

Mieke

Uit "Voeling" nr. 1808, oktober 1995